تبیین نقش میزان فعالیت‌های بدنی در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه‌های شهر کرمانشاه

دانشجویان بخش عظیمی از قشر جوان جامعه را تشکیل می‌دهند و توجه به سلامت کلی آنها مهم است. هدف این پژوهش، بررسی نقش میزان پرداختن به فعالیت‌های بدنی در سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه­های شهر کرمانشاه است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی و به شکل پیمایش مقطعی است که با استفاده از دو پرسشنامۀ سلامت اجتماعی کیز (1998) و فعالیت بدنی بک (1982) در میان دانشجویان دانشگاه‌های شهر کرمانشاه در سال 1391 انجام گرفت. پایایی پرسشنامه­ها به‌وسیلۀ آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب زیر به‌دست آمد: پرسشنامۀ سلامت اجتماعی 9/0 و پرسشنامۀ میزان فعالیت اجتماعی 8/0. جامعۀ آماری تحقیق، شامل کلیۀ دانشجویان دانشگاه‌های منتخب شهر کرمانشاه به تعداد 39000 و نمونۀ تحقیق 380 نفر بود؛ که به روش نمونه‌گیری خوشه­ای تصادفی و متناسب با حجم، انتخاب شدند و 370 پرسشنامۀ برگشتی بررسی شدند. داده­ها به‌وسیلۀ آمار توصیفی، آزمون‌های تی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی تحلیل شدند. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که بین میزان پرداختن به فعالیت بدنی و سلامت اجتماعی رابطۀ معناداری وجود دارد. نتایج به‌دست‌آمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که 51 درصد از تغییرات واریانس سلامت اجتماعی به‌وسیلۀ دو متغیر فعالیت در اوقات فراغت و ورزش تبیین می‌شود.